Terapia zajęciowa prowadzona w naszym DPS ma za zadanie uaktywnić Chłopaków poprzez wykonywanie określonych czynności mających również charakter usprawniania psychicznego, fizycznego, a także w pewien sposób zawodowego. Program pracy dostosowany jest do zróżnicowanych możliwości psychofizycznych chłopców, ich zdolności, zainteresowań.

Podstawowa klasyfikacja terapii zajęciowej dzieli ją na trzy rodzaje. Są to: ergoterapia, czyli terapia pracą, zajęciami manualnymi; socjoterapia – leczenie zaburzeń zachowania i zaburzeń emocjonalnych poprzez spotkania grupowe i towarzyskie; wreszcie arteterapia, czyli terapia sztuką, poprzez twórczość własną lub kontakt z kulturą jako odbiorca. Poprzez wyznaczone harmonogramem terapii codzienne obowiązki, chłopcy wypracowują rytm aktywności, który na co dzień wykonuje człowiek zdrowy. Codzienne czynności, usystematyzowane i zebrane w jasne, konkretne struktury, motywują ich do zwiększenia własnej aktywności, rodzą poczucie obowiązku i współodpowiedzialności za wspólnotę terapeutyczną. W skład oddziaływań terapii zajęciowej wchodzą: trening umiejętności społecznych (wchodzi szeroki wachlarz czynności, które mają ułatwić im normalne funkcjonowanie w codzienności, są to, na przykład: ćwiczenie umiejętności budowania więzi w grupie, nawiązywania relacji interpersonalnych, komunikowania się, radzenia sobie z konfliktami) oraz trening ról społecznych (przez pełnienie roli przewodniczącego grupy, a także chłopcy uczą się pełnienia określonych obowiązków, które w codziennym życiu przynależą odpowiednim rolom społecznym, jak na przykład rola gospodarza domu, opiekuna, kierownika).

Cele terapii zajęciowej:

• daje osobie niepełnosprawnej rozrywkę, w czasie długich godzin bezczynności,
• oddziałuje psychoterapeutycznie, czyli wzbudza i umacnia w niepełnosprawnych zaufanie do własnych sił,
• przyśpiesza leczenie w sensie klinicznym, usprawnia funkcję uszkodzonych części ciała i całego organizmu, pozwala przez skupieniu uwagi na określonej czynności zapomnieć o zmęczeniu i wykonać więcej ruchów (czynności) niż np. na sali gimnastycznej,
• przygotowuje osobę niepełnosprawną do pokonywania różnych trudności w życiu codziennym,
• przyczynia się do integracji osobowości.